به گزارش خبرنگار ایمنا، دیدگاه‌های مثبت و منفی در رابطه با دوران سالمندی وجود دارند، بعضی از سالمندان دوران پیری خود را با سلامت، روحیه خوب و هدفمندی می‌گذرانند، اما تعداد افرادی که دارای نگرش منفی هستند نیز کم نیست، نگرش منفی درباره سالخوردگان و افراد مسن عواقب قابل توجهی برای سلامت جسمی و روانی افراد مسن به همراه دارد.
افراد مسنی که احساسات و تفکرات منفی در رابطه با سالمندی خود دارند، بیشتر در معرض خطر افسردگی و انزوا اجتماعی قرار می‌گیرند، تحقیقات اخیر منتشر شده نشان می‌دهد افراد مسن که دیدگاه منفی در مورد پیری خود دارند، به طور متوسط ۷.۵ سال کمتر از افراد دارای نگرش مثبت زندگی می‌کنند و روند بهبود بیماری‌ها در آنان کندتر است.
رسیدن به دوران پیری برای برخی از افراد دوران پیری یک زمان ترسناک و پر از تغییر و تنهایی است، نحوه انتخاب شیوه زندگی صحیح و ایجاد تغییر در توانایی سالمندان بسیار مهم و تأثیر گذار است، در دوران پیری بسیاری از افراد سالمند می‌خواهند استقلال داشته باشند و کارهای شخصی خود را به تنهایی انجام دهند اما قوای جسمانی و نیروی کافی را نداشته و از بیماری‌های زیادی رنج می‌برند.
نگرش و باورهای منفی در مورد پیری
برخی از مهمترین موانع در ایجاد سیاست‌های خوب عمومی در مورد سالخوردگی، نگرش منفی درباره پیری و فرضیات درباره افراد مسن است، اگر چه شواهد قابل توجهی در مورد بسیاری از مشارکت‌هایی که افراد مسن در جوامع خود می‌کنند وجود دارد، اما آنها اغلب به عنوان وابسته، ضعیف، دور از ذهن یا بار کلیشه‌ای می‌شوند. این نگرش‌های سن گرایانه که افراد سالخورده برای زندگی خود انتخاب می‌کنند ظرفیت‌ها را برای سرمایه گذاری و استفاده از ظرفیت انسانی بزرگ افراد مسن‌تر در اجتماع محدود می‌کند.
۱. باور منفی درباره پیری که هیچ فرد مسن معمولی وجود ندارد
بالاتر با تنوع زیاد مشخص می‌شود، برخی از افراد ۸۰ ساله از نظر ظرفیت جسمی و روحی بالاتری دارند که با افراد ۲۰ ساله مقایسه مطلوبی می‌شود. سایر افراد در همان سن ممکن است به فعالیت‌های اساسی مانند پانسمان و غذا خوردن نیاز به مراقبت و پشتیبانی گسترده داشته باشند. این سیاست، برداشت غلط درباره سالمند، باید برای بهبود توانایی عملکرد همه افراد مسن طراحی شود، چه آنها محکم باشند، چه وابسته به مراقبت و چه در بین.
۲. تنوع در سنین بالاتر تصادفی نیست
بخش عمده‌ای از تنوع ظرفیت و شرایطی که در سنین بالاتر مشاهده می‌شود، نتیجه تجمعی بودن مزیت و ضرر در زندگی افراد است. محیط‌های جسمی و اجتماعی که در آن زندگی می‌کنیم تأثیرات قدرتمندی در پیری سالمند دارند. با این حال روابط ما با محیط‌های ما توسط عواملی مانند خانواده‌ای که ما در آن به دنیا آمده ایم، جنسیت، قومیت و منابع مالی شکل گرفته است.
در نتیجه، افراد مسن با بیشترین نیازهای بهداشتی اغلب دارای کمترین منابع اقتصادی و اجتماعی برای رفع آنها هستند. این سیاست باید از تقویت نابرابری‌های بهداشتی و نگرش منفی درباره پیری که پایه و اساس این تنوع را تشکیل می‌دهد جلوگیری کند.
ارسال نظر